Charakterystyczny dla późnej nowoczesności irracjonalizm bynajmniej nie objawia się jako fanatyzm religijny lub wiara w teorie spiskowe. Najbardziej paradygmatyczną (a przy tym najrzadziej dostrzeganą) postacią irracjonalizmu jest dzisiaj bezkrytyczna uległość wobec schematów myślowych, przy pomocy których instytucje (polityczne, ekonomiczne, kulturalne) zamrażają aktualny stan rzeczy.
W tym kontekście powiedziałbym (parafrazując Kanta), że kraina Krytycznego Rozumu to w chwili obecnej niewielka (i wciąż malejąca) wyspa, ze wszech stron atakowana przez siły petryfikacji. Świat wokół nas zastyga w formach coraz bardziej schematycznych i konwencjonalnych.
Globalne Ocieplenie nie zmieni tego trendu – odwrócić go może jedynie radykalny racjonalizm. Trzeba rozmrażać topografie idei unieruchomionych przez instytucjonalny mróz. Oto najbardziej palące zadanie późno-nowoczesnego rozumu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz